Alleen de titel laat sommige mensen al de rillingen krijgen, maar is dat terecht?
Is het schoonmaken van een ruimte waar iemand is overleden nou echt zo’n vies of gevaarlijk karwei? Voordat ik het antwoord geef, zal ik eerst wat uitleggen.
Risico’s
Zodra een persoon overlijdt treden er allerlei reacties op in het lichaam, processen die er voor zorgen dat de plek van overlijden een hele vieze plek wordt. Meestal blijft er na het ophalen van de overledene een aanzienlijke hoeveelheid vloeistof achter, een mengsel van bloed, ontlasting, vet en meer.
Bloed is een mooie vloeistof door zijn grote diversiteit aan functies. Het zorgt er onder meer voor dat onze spieren van zuurstof worden voorzien, transporteert witte bloedcellen die infecties bestrijden, verwijdert afvalproducten, en distribueert elektrolyten, voedingsstoffen, vitaminen, hormonen, en proteïnen. Bloed beschermt zichzelf ook d.m.v. stolling mechanismen die ervoor zorgen dat er niet te veel bloed uit het lichaam vloeit als er een wondje ontstaat.
Maar een keerzijde is dat bloed ook een drager kan zijn van diverse gevaarlijke ziektes zoals onder andere HIV, Hepatitis, tuberculose en vele meer. Vaak is bloed dus aanwezig in combinatie met andere lichaamsvloeistoffen, dit zorgt voor bijkomende ziekteverwekkers zoals E. coli, Salmonella en miljoenen typen darmbacteriën. Wanneer een lichaam gaat ontbinden, creëert het ook zijn eigen toxines (cadaverine, putrescine) die negatieve effecten hebben op de gezondheid maar daarnaast ook een nare geur produceren.
Het bovenstaande geeft al wel aan dat er nogal wat risico’s zitten aan de vloeistoffen die uit een lichaam komen na overlijden. Het schoonmaken en desinfecteren is dus een hele belangrijke maar lastige en risicovolle taak.
De schoonmaak:
De nare eigenschap van deze vloeistoffen is dat ze graag ergens in trekken en zich moeiteloos verspreiden over de tijd heen, de ziektedragers met zich meenemend. Het komt vaak voor dat er tegels, vloerbedekking, plinten of poreuze materialen verwijderd moeten worden om alle besmetting te determineren en te elimineren. Elk beetje vervuiling moet verwijderd worden en dat is geen sinecure, vaak houdt dit in dat een specialist uren bezig is met het opsporen en verwijderen van de kleinste vervuiling. Daarnaast heb je ook speciale middelen nodig om het echt schoon te maken, een normaal schoonmaakmiddel is niet in staat om bacteriën, schimmels of sporen te elimineren. Een plek lijkt dan wel schoon, maar op microscopisch niveau zitten de besmettingsbronnen er vaak nog wel. Het alleen optisch schoonmaken is dus niet alleen vies, maar kan ook leiden tot schade aan het gebouw, onaangename geuren, gezondheidsrisico’s en vlekken die weken later vaak pas te voorschijn komen.
Het verwerken van de vervuiling is een volgende factor om rekening mee te houden. De vloeistoffen uit een overledenen worden gezien als bio-hazard vervuiling en dit moet behandeld worden als medisch / ziekenhuis afval. Je mag dit nooit en te nimmer verwerken als gewoon huishoudelijk afval. Dit kan leiden tot fikse boetes en tot gezondheidsgevaren voor de vuilnismannen die hiermee in contact komen. Het moet dus volgens de juiste procedures en kanalen afgevoerd worden.
Psychologische gevaren:
Naast de risico’s op besmetting van jezelf of anderen en het vieze veeleisende werk heb je vaak ook te maken met de psychologische kant van het verhaal. Suïcide, plotselinge sterfgevallen, geweldpleging, langdurige ziektes, ongevallen enzovoorts, al deze zaken kunnen een enorme impact hebben op de mentale gezondheid en veerkracht van betrokkenen.
Zelfs voor onze specialisten kan het werk soms zo veeleisend zijn dat wij voor hen een direct aanspreekpunt hebben bij een GGZ professional. Dit terwijl onze mensen getraind zijn in de omgang in deze situaties en hebben zijn geen enkele connectie met de overledene.
Juridisch:
Ook juridisch zitten er wat haken en ogen aan dit soort situaties, hoewel dit meer in een zakelijke context is.
Als particulier, besmette, materialen dumpen bij de vuilstort is natuurlijk wel een misdrijf. Een situatie zelf oplossen voor een familielid is uiteraard toegestaan, of het verstandig is, is een andere vraag. Echter, indien een woningbouwvereniging een situatie laat opruimen door een bedrijf die bewust onbekwaam is en er volgt uitval door ziekte dan zijn de rapen gaar, voor alle partijen.
Conclusie:
Vraag 1, Schoonmaken na een sterf geval mag dat?
Schoonmaken mag, iemand mag het zelf doen maar het is niet aan te raden. Je kunt het beter laten doen, maar dan wel door een bedrijf die weet wat de risico’s zijn en hoe deze te tackelen.
Vraag 2, Is het vies en gevaarlijk?
Ja, het is vies en in potentie ook erg gevaarlijk.
Laat het daarom uitvoeren door een bedrijf die er verstand van heeft. De specialisten van Traumaclean hebben de ervaring en de middelen om iedere klus, hoe extreem ook, tot een goed einde te brengen.
www.traumaclean.nl
